|
Ik ben in 2002 na een lange zoektocht opgenomen in de Katholieke Kerk. Onderweg maakte ik kennis met Franciscus en Clara van Assisi. Zij hadden een grote voorliefde en devotie voor de H. Eucharistie. In mijn parochie is dat ver te zoeken....
Jarenlang heb ik mij een eenling, een fossiel, een uitzondering gevoeld. Tot ik ergens in 2006 of 2007 hoorde van de Willibrordus in Utrecht. Daar vond ik iets terug van het onzag dat God mijzelf heeft geopenbaard en dat mij tot mijn zoektocht aanzette. Helaas was pater Kotte niet geheel legaal bezig; iets wat noch Franciscus noch Clara goed zouden hebben gekeurd.
Toen kwam ik via dezelfde mensen op het spoor van de Agnes in Amsterdam en de Tridentijnse ritus. Het was of mijn ogen open gingen. Alsof ik eindelijk datgene gevonden had, wat ik zocht. En....ik was niet alleen!
Helaas ligt Amsterdam voor mij als Drent niet naast de deur, maar ik kom zo vaak ik kan. Ook heb ik een aantal goede gewoontes "meegenomen" naar de NOM mis in mijn eigen parochie: manilla, knielend bidden en knielend OLH op de tong ontvangen.
In het begin wekte dit wrevel op en heeft men mijn pastoor er heftig op aangevallen. Nu worden de reacties minder, maar toch kerk ik liever in Groningen, waar er meer dezelfde opvattingen op na houden en ik minder opval.
Ik hoop dan ook met dit groepje minstens 1x per maand een TLM af te dwingen.
En ik ben erg dankbaar voor deze webstek en voor de makers ervan dat we een gemeenschap vormen, die zich het ontkennen van Christus' tegenwoordigheid in Zijn Lichaam en Bloed niet laat aanpraten door de NOM!
Veel zegen en alle goeds gewenst en see you in Paris!
Alina. |