|
Hallo, mijn partner heeft rond 1970 als jongetje van 5/6 jaar langere tijd in Egmond aan Zee in een kindertehuis gezeten - dat is althans de informatie die mij bekend is. Drie weken geleden wilde mijn dochter uitwaaien aan het strand en we kozen dit keer voor een onbekende plek: Egmond. Toen we de auto geparkeerd hadden en het duin opliepen richting strand stond daar een rijzige, strenge villa. Mijn partner wist niet meer hoe het tehuis eruit had gezien maar bij terugkeer naar de auto leek er toch iets te dagen. Nu lees ik hier alle reacties en bekijk ik de foto's: wat een verhalen! Mijn partner was geen vakantiekind maar hij werd voor een jaar uit huis geplaatst. Het verraad van zijn eigen moeder daarbij, was denk ik de grootste emotionele boosdoener in die periode. Van zijn verblijf in wat nu overduidelijk Kerdijke is geweest, weet ik dat hij na een paar dagen huilen zijn tranen heeft gedroogd en zijn plek letterlijk heeft bevochten in de (overwegend oudere) jongensgroep. Hij spreekt neutraal over zijn verblijf in Kerdijke. Wel heeft hij warme herinneringen aan één speciale juf en aan de kok die de jongens meenam naar het strand om door zijn verrekijker te kijken... Toch is dit verblijf in Kerdijke ook bij hem een duistere, gevoelige plek waar zelden over gesproken wordt - en helemaal niet met zijn ouders.
Ik wens iedereen die moet leven met de sporen van een geschonden jeugd, ooit de kans op geluk, liefde en veiligheid. |