|
Even mijn eigen verhaal.
Ik weet echt niet ik hoeveel koloniën ik ben door gelopen.
Maar wel veel.
De eerste keer dat ik werd achter gelaten door mijn moeder. (Dat voelden echt zo)
Mijn moeder net gescheiden van mijn vader.
Ik was een bleeknuisje volgens de Dr en de rest.
Maar wat niemand wist en ook geen onderzoek naar werd gedaan. (Ik was maar een aandacht trekker).
Ik had een erge nier aandoening.
Daar door moest ik altijd overgeven.
En was erg mager en klein.
Mijn broers (7 stuks) groot en stevig.
Maar er ging geen lichtje branden??
Erg jammer dat hadden ze in die tijd met een enkele en vrij simpele ingreep kunnen oplossen.
En nu 50 jaar later, 45 jaar ziek geweest, 16 jaar dialyse, 2 niertransplantaties; ongeveer 18 keer geopereerd .
En dat had eigenlijk niet mogen en hoeven gebeuren.
Ik weet echt wel dat de tijd anders was.
Niet de koloniën hebben alleen de schuld.
Het was gewoon, niet aanstellen en naar school.
Maar moets het gewoon even kwijt.
Ben er alleen over heen.
Ben heel gelukkig met mijn leven.
Woon al 33 jaar in Spanje.
3 kinderen ( alle drie geadopteerd, want door mijn ziekte kan ik geen eigen kinderen krijgen)en een hele lieve vrouw.
Ben ongeveer in 4 koloniën geweest, maar ik echt niet meer de namen, alleen Vierhouten komt mij bekent voor.
Ik weet ook nog de laatste internaten.
Heb 2 jaar in Losser Ravenhorst gezeten.
Heb ook 2 en een half jaar in Aekinga Appelscha gezeten.
Zo ongeveer van mij 7 tot mijn 15 jaar niet of weinig thuis geweest.
Ik was een bleekneusje!!!!!!
Groeten aan alle bleekneusjes.
|