|
Voor een jaar of acht geleden was ik aan het Googelen naar iets over zandverstuivingen, maar kwam een verhaal van iemand tegen die geen beste ervaringen had met het Boschhuis Nunspeet, dat trok mijn interesse omdat ik ook een tijdje daar door gebracht heb, ik ben door gaan zoeken en vond nog veel meer verhalen van mensen die verbleven in het Boschhuis.
Ik heb er gezeten in het voorjaar van 1969 ik moet toen 13 geweest zijn ons clubje heten de Sioux indianen, ik ben er ongeveer een maanden drie geweest, in ieder geval rond 21-06-69 toen kreeg ik te horen dat pake ( opa van mij in Friesland ) was overleden ik weet nog dat ik door de tuindeuren van de slaapzaal naar buiten gegaan ben, er was een afstapje van drie vier treden een soort stoepje daar ben ik gaan zitten en toen kwam er ook een zuster naast mij zitten en zij zij toen dat ik nog geen bezoek mocht hebben, Volgens mij was bezoek tijden het verblijf daar uit de boze.
onze slaapzaal waren ongeveer 8 á 10 beden en 4 kamers apart, elke avond wassen of douchen en je kreeg twee handdoeken een voor boven en een voor vanonder.
Een naam die mij nog bij is gebleven als ik het nog goed heb is Arnoud of Arnout, Arnoud een jonge ik denk iets ouder dan mij, hij sliep in een kamertje apart hellemaal wit en rondom glas, ik dacht dat hij daar niet voor het eerst was, er stonden ook grote flessen van staal en hij had ook altijd donker blauwe lippen en blauwe nagels hele rare nagels,
Als we gingen spelen in de zandverstuiving of naar de zanderplas wandelen drukte ik hem altijd met de rolstoel daar naar toe en kwamen vaak vast te zitten in het zand, als we buiten waren geweest moest hij ook vaak snel weer naar binnen naar zijn kamer ik denk nu dat hij dan aan de zuurstof moest.
G, Timmer
|