|
Verzorgde indrukwekkende Site, ik maakte het volgende versje:
Als dieren naar de slacht gedreven,
uit wraak voor een onbesuisde daad,
lieten de meesten daar hun leven,
een somber zwijgen hing in huis en straat.
Wie kent de pijn van hen die achterbleven,
het stil verdriet van vrouw en kind,
zij moesten voortgaan in dit leven,
ook na 't gemis van hen door hun bemind.
Maar God gaf kracht ook in dit lijden,
Hij was het die hun ziel bewoog,
en hen van de ergste pijn bevrijden,
zij gingen in't zwart, maar met het hoofd omhoog. |