|
Lieve Daisy,
Morgen is het twaalf jaar geleden, dat je voor altijd bent weg gegaan, niet te begrijpen dat je al zo lang er niet meer bent.
Mama is haar dagboek aan het lezen waar ik aan begonnen ben op 4-1-2001.
Op 22-11- 2001 schreef Mama wat er allemaal gebeurd was een jaar geleden, hier een paar regeltjes uit het dagboek," daar lag je dan aan al die slangen, we waren zo verschrikkelijk bang, de artsen zeiden dat ze je in een diepe slaap hielden,zodat je geen pijn zou hebben, we gingen naar je toe, O meissie, meissie toch, je lag aan al die slangen en ik kon het niet geloven, een meisje dat gisteren nog vrolijk rondliep."
En nu twaalf jaar later is het nog steeds niet te geloven, en wordt je nog elke dag gemist, mis je vrolijke lach, en dat zal altijd zo blijven.
Morgen staan we weer bij je tuintje met het hart gevuld met bloemen, we laten twaalf ballonnen de lucht in gaan, en hopen dat ze je bereiken,om jou te laten weten hoeveel we van je houden,(dat weet je wel).
Lieve, lieve schat, je bent altijd bij mij, maar deze tijd zo dichtbij, hoop ik dat je gelukkig bent,
en over ons waakt.
Je Mama die jou zo mist. xxxx |