Lieve Daisy,Vandaag was 27 jaar geleden een onvergetelijk mooie dag voor je ouders: hun eerste kind, hun dochter, jij, werd geboren. Dertien maal hebben je ouders, later samen met je broer Rick, jouw verjaardag mogen vieren, jouw leven mogen vieren. Inmiddels hebben ze al veertien keer op jouw verjaardag aan je graf gestaan. Wat ooit een onvergetelijk gelukkige datum was, is nu een datum geworden waaraan zowel vreugde als pijn kleven. Vreugde, want dat is wat je je ouders en broer gegeven hebt in die dertien jaar, verdriet al veertien jaar op deze dag om de vreugde van het verleden en de wetenschap dat er al veertien jaar lang geen nieuwe momenten van vreugde bijkomen. Lief meisje, kind toch. De kern van de pijn om jouw gemis is er voor je ouders en voor je broer altijd. Wees gelukkig en waak over de mensen die letterlijk tot de hemel van je houden. Ik wens je ouders en je broer kracht, moed, wijsheid ook en vooral veel liefde en warmte om te kunnen leven met het missen van jou. Och, lieve Daisy toch ... |