|
Ik ben inmiddels 71 jaar. Ik ben aan het ruimen en dat klinkt tegenstrijdig, aan het verzamelen, dus lees herschikken van zaken, herinneringen, die op mijn pad komen en kwamen.
Herinneringen aan de Gezondheidskolonie in Oostvoorne, als bleekneusje, uit Rotterdam. Ik was acht jaar. )1948' Volgens de schoolarts, te mager en te bleek. Mijn ouders leek het een buitenkansje dat ik naar Oostvoorne mocht. Ik was niet ziek, ik was niet zwak, maar toch, werd er zo voor mij beslist. Ik denk dat ik redelijk gezond was. Zie dat nu eens naast de bedreiging van de jeugdige veel te diklke kinderen. In dit daglicht bezien, was deze aktie volkomen, Fout!
Hoe kijk ik erop terug: Traumatisch is een te groot woord, maar: eten was voor mij lange tijd iets wat vooral vervelend kan zijn. Naar mijn idee had de boodschap moeten zijn: eten is gezellig, eten kan een feest zijn, eten is een moment van delen met elkaar van ervaring en gezamenlijk genieten. Niets van dit alles. Voor mij was het vooral hoe overleef ik deze maaltijd weer. Hoe vind ik een maatje die mij kan helpen als ik iets echt niet lust, lees door mijn keel kan krijgen. Hoe overleef ik e.e.a.als ik iets echt niet lust en mijn maatjes mij niet kunnen helpen om dat het ook voor hen te moeilijk is.
Eten is voor mij lange tijd, lees jaren, meer een straf geweest. Iets om onzeker en bang voor te zijn. De Kolonietijd heeft hier geen goed aan gedaan. Bevrijdend is te lezen, dat ik dit niet alleen mijzelf hoef aan te trekken. Vele kin deren, is dit overkomen. Dit is toch wel een eyeopener, na zoveel jaren later. Ja ik ervaar dit als een welkome openbaring. Maar toch ook schandalig dat zo met ons kinderen werd omgegaan en dat ze zoveel jaren hebben kunnen doorgaan met hun bewind. Schandalig!! Ik vind het heel belangrijk dat deze informatie beschikbaar is gekomen en beschikbaar blijft. Zeker voor diegenen die er blijvende schade aan hebben ondervonden.Ik wil graag het boek Bleekneusjes bestellen. Dank voor de initiatiefnemers. |