Naar beneden | Schrijven in het gastenboek | Inschrijven voor een gastenboek | RSS 

 Gastenboek Herman Brusselmans Homepage 

 Er staan 5002 berichten in het gastenboek. 

Afzender: Gerrit - zondag, 12 januari 2014 om 14:36

Shit man ik mis het vervolg van Ondoordacht ook!

Webmaster, schiet eens in actie aub

Afzender: Jean-Luc - zaterdag, 11 januari 2014 om 23:21

Gaat dat verhaal over Brusselmans hier nog verder? Of Niet,
Weet de webmaster dat?
Na deel 130 zit ik te wachten.
Op mijn honger.

Laat iets weten aub.

Afzender: Koen Laenen - zaterdag, 14 december 2013 om 5:30

Weet iemand hoe ik Herman een persoonlijk bericht kan sturen? Ik heb iets onwaarschijnlijks meegemaakt in mijn leven en Herman is de enige in Vlaanderen die "dit" in een boek zou kunnen vereeuwigen ... zelf kom ik tot ergens beneden de enkels van Hermans literaire niveau, ik kan enkel samenvatten, hij kan er heel misschien "meer" van maken gezien zijn sublieme genialiteit.

Afzender: David - maandag, 2 december 2013 om 0:09

De max, Roger Verbiest.
Ik schrijft echt onnozele verhalen, maar waanzinnig spannend en knoddig om lezen.
Ken jij Herman Brusselmans zo goed?
Voortdoen aub.

Afzender: Babette - zondag, 1 december 2013 om 0:44

Was juist dat verhaal Ondoordacht aan 't lezen.
Man, wat is dat leuk om volgen.
Komt dat van Herman?

Afzender: Mieke - zondag, 1 december 2013 om 0:23

Tof geschreven, Roger.
Echt fameus.
Ik heb geschaterd met al die delen achter mekaar. Ik vind het echt geniaal geschreven.
Precies echt gebeurd.
Jongens toch. Hoe absurd en gek.
Waarom stuurt ge dat verhaal niet naar Prometheus of de Bezige Bij?

Afzender: Roger Verbiest - zaterdag, 30 november 2013 om 17:50

Ondoordacht
Deel 130
'Hoho, meneer Brusselmans, onze president ziet en hoort alles van op afstand. Verborgen camera's houden ons in het oog, overal in dit paleis, omwille van de veiligheid van het staatshoofd en zijn gevolg. Zoals ik daarnet al zei houdt onze geliefde president graag alles onder strikte controle.' Shit, denkt Herman, hangen er ook camera's in de badkamers hier? Minder leuk. Hebben ze mij gezien in mijn bloot lijf, met die P-Magazine-madam erbij? Wat doen ze eigenlijk met die opgenomen beelden? Dat moet ik aan Vladimir vragen. U merkt, beste lezer/lezeres, dat Brusselmans zich ondanks alle ellende al goed thuis voelt bij de Russische president en hem in gedachte al tutoyeert. Mocht ik in dezelfde situatie verkeren, ik deed in mijn broek. Maar Herman is van geen kleintje vervaard. Toch is hij wat bezorgd. Als ze alles opgenomen hebben in mijn badkamer dan plegen die Russen zeker chantage! Als alles uitkomt in de media ben ik de sigaar. Wat gaan mijn lezers dan denken? Ik, Herman Brusselmans, die overal verkondigde dat de enige echte ware Tania is en blijft, ook al zet die vrouw mij horens ter grootte van de Eyffeltoren. Ik word in de ogen van mijn dierbare lezers ongeloofwaardig als ze zien dat ik lig te stoeien met een veel jongere vrouw. Allé, liggen is veel gezegd, hij stond kaarsrecht. Ik bedoel daarmee mezelf als schrijver uit één stuk, dus niet één van mijn onderdelen, dat al jaren werkloos hangt toe te kijken. Oef, denkt Brusselmans, als ik het even krakkemikkig formuleer in mijn volgende boek, zoals ik het hier nu ter plaatse overloop, gaan mijn lezers massaal afhaken. Té stroef en overdreven auteurswerk wordt snel dichtgeklapt. Alhoewel, een beetje seks doet lezen en verkopen, overdenkt de schrijver. Ik laat die badscene er toch in, zij het omfloerst.
'Zijn er ook camera's in de badkamers,' wil een peinzende Herman toch weten. 'Hoho, meneer Brusselmans, daar ben ik niet van op de hoogte. Ziet u hier in de gangen van het paleis camera's? Neen toch! Ze zijn immers strategisch opgesteld en onzichtbaar voor het oog.' De lakei vertraagt.

Afzender: Roger Verbiest - zaterdag, 30 november 2013 om 14:28

Ondoordacht
Deel 129
Als de schrijver en de lakei op een wat trager wandeltempo stappen (die lakei houdt rekening met alles, denkt Herman Brusselmans), arriveren ze voor een grote glazen wand. Herman houdt halt en kijkt verbaasd doorheen het glazen paneel. Te midden van een grote ruimte ziet hij een brandend haardvuur. Met erboven twee varkens aan een spit, langzaam draaiend. Twee in het wit geklede mannen (koks denkt Herman) leggen het spit stil, gooien de dampende beesten op een houten kapblok en versnijden grote hompen sappig vlees. Op zilveren schotels drapperen ze het heerlijke voedsel. Hongerige Herman hoopt dit lekkers te mogen verorberen. Zijn speekselklieren schieten in actie. Nooit zoiets gezien, denkt hij. Wat ik hier meemaak levert genoeg verhaalstof voor een nieuwe roman. Maar waarom zo veel schotels vraagt hij zich af. Ik dacht dat ik onder vier ogen met die Poetin ging eten en onderhandelen over dat boekencontract dat hij mij tracht op te solferen en poogt door de strot te duwen. 'Meneer Brusselmans, komt u mee, alstublieft,' zegt de lakei naast hem. Dat doet brave Herman en nog geen tien stappen verder ziet de schrijver vanuit een zijgang twee legerofficieren verschijnen, geflankeerd door twee vrouwen. Het viertal loopt voor hem uit. Zijn kennersoog valt op die twee vrouwen. Wat dacht u? Die komen mij bekend voor denkt de schrijver. Hun wiebelende konten zeggen mij iets. Wie loopt er zo? 'Ik weet het,' fluistert hij, in een vlaag van spontaniteit, weer iets te luid. 'Zei u iets, meneer Brusselmans?' komt de immer opmerkzame lakei tussenbeide. 'Neen, neen,' antwoordt Brusselmans, die ondertussen in zijn geheugen graaft, afdeling vrouwelijk schoon, naar sporen die klaarheid kunnen scheppen tot welke vrouwen die hem bekend voorkomende wiebelende achtersten behoren. 'Ik ken die twee wijven,' mompelt hij weer onvoorzichtig luidop en erg verstaanbaar. De immer aandachtige lakei kijkt op, richting Brusselmans, en fronst bedenkelijk, maar zwijgt.
Plots hoort Herman een bekende stem. 'Hallo, my friend, ready to enjoy a Russian meal with me?' zegt Vladimir Poetin. Verbaasd rondkijkend vraagt hij aan de lakei: 'Waar komt zijn stem vandaan?'

Afzender: Roger Verbiest - vrijdag, 29 november 2013 om 15:53

Ondoordacht
Deel 128
'De heer Poetin zal u later op de dag nog ontmoeten, mevrouw Hanssen, nu wenst de president onder vier ogen private staatszaken te bespreken met de heer Brusselmans,' had de bediende hoffelijk medegedeeld, in vloeiend Engels. Melissa was natuurlijk erg ontgoocheld. Herman daarentegen heel blij wegens de intieme contacten die hij had met de mooie deerne, tevoren in zijn badkamer. We gaan hier geen tekeningetje bijvoegen, uit literaire angst af te glijden van ernstige erotische schrijverij naar laag-bij-de-grondse porno!
In lange en brede gangen, met enorme hoge zolderingen, stapt Herman achter een lakei aan. Bladgoud, overal bladgoud, denkt de schrijver en bereidt zich voor op de ontmoeting met Poetin. Wat gaan we daar te eten krijgen denkt Herman, die rammelt van de honger. Kaviaar waarschijnlijk? Zal ik Vodka moeten zuipen, van die Vladimir? Ik hoop van niet. Ik moet hem nu zeker vragen wat er met die twee andere mannen in die hut gebeurde. Vooral die Diels werd toch hard aangepakt. En Mai Spijkers, waar is die in godsnaam naartoe gebracht? En dat contract waar hij het over had? Wat staat daar precies in wil ik weten, zeker de kleine letterkes zijn belangrijk. Dat weet ik van mijn advokaat, fluistert de schrijver relatief luidop. In de lange en hoge gangen weerkaatst elk geluid. De lakei voor hem vertraagt zijn stap, draait zich beleefd om, maakt een lichte buiging en vraagt, goed articulerend: 'Mister Brusselmans, can I do something for you, sir? You were saying something, I believe.' Herman weerlegt dit onmiddelijk. 'Neen, zeker niet. Alles is onder controle, mister..heu...' De lakei glimlacht en mompelt op zijn beleefde manier: 'Ha, mister Brusselmans, daar houdt de president erg veel van, alles perfect onder controle houden is zijn dagelijkse bekommernis.' Oeioei, denkt Herman, wat een bullshit is me dat. 'Hoever is het nog tot die diningroom?' wil Brusselmans nu weten want zijn linkerheup lijkt moe te worden. Van het doorstappen. Scheuten in zijn dij. Oud-worden-hé denkt de schrijver.
Wij moeten dit gegeven verbergen voor Melissa besluit de schrijver en zijn hersenen gaan daar volmondig mee akkoord.

Afzender: Roger Verbiest - vrijdag, 29 november 2013 om 15:18

Ondoordacht
Deel 127
Door dat doorzichtige kluitje in het riet van de baas van de staatsveiligheid te gooien denkt Di Rupo er vanaf te zijn. Hij onderschat de Belgische KGB (voluit Kolossale Geheimen België). De chef ervan bezit de meest moderne apparatuur en heeft het verdachte gefluister tussen de ministers draadloos opgenomen via zijn speciale digitale polshorloge, een hightech-instrument dat alles ziet, hoort, ruikt en feilloos registreert, tot op een kilometer.
Of de man de pijnlijke waarheid gaat uitbrengen over deze toch betreurenswaardige daden van een Eerste Minister en zijn maatje, en aldus klokkenluider zal spelen, in echter onzeker. De Chef Veiligheid kan evengoed chantage plegen. De premier met dit geheim onder druk zetten en er ook beter van worden. Jonge lezers, met hun naïef idealisme, zullen dit een schande vinden. Ouderen daarentegen, met hun levenservaring, en derhalve de harde wereld kennende, zullen deze zaak betreuren maar er zich verder geen zorgen over maken. De maatschappij zit nu eenmaal zo in mekaar!
Na deze filosofische bedenkingen over onze rotte wereld, met zijn corrupte leiders, gaan we even een kijkje nemen hoe het eigenlijk met Herman Brusselmans gesteld is, daar in Rusland, in dat buitenverblijf van Vladimir Poetin. De schrijver zit daar half gevangen, en is daar tevens volledig bevangen door een prachtige vrouwelijke verschijning, een zekere Melissa, die daar bij toeval vertoefde, als journaliste van P-Magazine. Ze wilde namelijk een unieke reportage maken over en met de Russische president. Heel toevallig op het moment dat Herman bij Poetin verbleef, enigszins gedwongen, maar met het vooruitzicht enorm rijk te worden met zijn nog te schrijven Russische romans, à la Fjodor Dostojevski en konsoorten.
Het laatste dat we opvingen was dat Brusselmans in zijn badkamer verbleef, in gesprek met de mooie en nog jonge dame. Herman schatte haar rond de vijfentwintig. Ondertussen werd er weer hard op de deur van zijn logeerkamer geklopt. Dus kleedde hij zich snel aan en loopt nu met een lakei richting de diningroom van het kasteel. Melissa, gek genoeg, mocht niet mee zegde de man.

[51-60] [61-70] [71-80] [81-90] [91-100] [101-110] [111-120] [121-130] [131-140] [141-150] [151-160]

 Toon berichten per pagina. 

 Terug naar de website 


 Disclaimer & privacybeleid