Ondoordacht Deel 128 'De heer Poetin zal u later op de dag nog ontmoeten, mevrouw Hanssen, nu wenst de president onder vier ogen private staatszaken te bespreken met de heer Brusselmans,' had de bediende hoffelijk medegedeeld, in vloeiend Engels. Melissa was natuurlijk erg ontgoocheld. Herman daarentegen heel blij wegens de intieme contacten die hij had met de mooie deerne, tevoren in zijn badkamer. We gaan hier geen tekeningetje bijvoegen, uit literaire angst af te glijden van ernstige erotische schrijverij naar laag-bij-de-grondse porno! In lange en brede gangen, met enorme hoge zolderingen, stapt Herman achter een lakei aan. Bladgoud, overal bladgoud, denkt de schrijver en bereidt zich voor op de ontmoeting met Poetin. Wat gaan we daar te eten krijgen denkt Herman, die rammelt van de honger. Kaviaar waarschijnlijk? Zal ik Vodka moeten zuipen, van die Vladimir? Ik hoop van niet. Ik moet hem nu zeker vragen wat er met die twee andere mannen in die hut gebeurde. Vooral die Diels werd toch hard aangepakt. En Mai Spijkers, waar is die in godsnaam naartoe gebracht? En dat contract waar hij het over had? Wat staat daar precies in wil ik weten, zeker de kleine letterkes zijn belangrijk. Dat weet ik van mijn advokaat, fluistert de schrijver relatief luidop. In de lange en hoge gangen weerkaatst elk geluid. De lakei voor hem vertraagt zijn stap, draait zich beleefd om, maakt een lichte buiging en vraagt, goed articulerend: 'Mister Brusselmans, can I do something for you, sir? You were saying something, I believe.' Herman weerlegt dit onmiddelijk. 'Neen, zeker niet. Alles is onder controle, mister..heu...' De lakei glimlacht en mompelt op zijn beleefde manier: 'Ha, mister Brusselmans, daar houdt de president erg veel van, alles perfect onder controle houden is zijn dagelijkse bekommernis.' Oeioei, denkt Herman, wat een bullshit is me dat. 'Hoever is het nog tot die diningroom?' wil Brusselmans nu weten want zijn linkerheup lijkt moe te worden. Van het doorstappen. Scheuten in zijn dij. Oud-worden-hé denkt de schrijver. Wij moeten dit gegeven verbergen voor Melissa besluit de schrijver en zijn hersenen gaan daar volmondig mee akkoord. |